Droga znaki niebieskie i żólte. Naszą wycieczkę (spacer) z Rozdroża Izerskiego, w kierunku Kamienicy rozpoczynamy od podejścia szlakiem niebieskim, prowadzącym stąd w kierunku Sępiej Góry (828m n.p.m.). - Podchodząc asfaltem dochodzimy do miejsca, gdzie szlak niebieski odbija w lewo, od drogi asfaltowej, w kierunku Płókowego Mostku.
Góry IzerskieGóry Izerskie: Nieczynna kopalnia kwarcytu "Stanisław"Góry Izerskie ( czes. Jizerské hory, niem . Isergebirge) ( ) – góry na terenie Czech i Polski , część Sudetów Zachodnich . Od zachodu zamknięte Bramą Żytawską, od Karkonoszy oddzielone Przełęczą Szklarską . Tworzy je szereg grzbietów górskich o przebiegu północny zachód – południowy wschód; najważniejsze z nich to: w części polskiej: Grzbiet Kamienicki ( Kamienica – 974 m ), Wysoki Grzbiet ( Wysoka Kopa – 1126 m – najwyższe wzniesienie Gór Izerskich) oba grzbiety łączy wododział Kwisy i Małej Kamiennej Rozdroże Izerskie ; w części czeskiej: Střední Jizerský Hřeben (Jelení Stráň – 1018 m Vlašský Hřeben (Černý Vrch – 1024 m Desenský Hřeben i Hejnický Hřeben (Izera – 1122 m Izerskie są niezbyt wysokie, o łagodnych wierzchowinach (na skutek działania warunków atmosferycznych w okresie paleogenu – 70-35 mln lat temu – nastąpiło wietrzenie skał, powodując wyrównanie szczytowych partii gór).Spis treści1 Surowce mineralne2 Wody Wody mineralne3 Przyroda4 Miejscowości5 Atrakcje turystyczne6 Zobacz też7 Linki zewnętrzne GeologiaGóry Izerskie należą do jednostki zwanej blokiem karkonosko-izerskim , stanowiąc jego zachodnią część. Północną część tworzy metamorfik izerski , czyli masyw zbudowany ze starych przeobrażonych skał, otaczających łukiem młodsze granity karkonoskie , budujące znaczną część Karkonoszy i czeskich Gór Izerskich. Skały metamorficzne polskiej części gór to gnejsy , granitoidy i łupki łyszczykowe , ponadto leptynity i leukogranity , a także wkładki amfibolitów , powstałe głównie w dolnym paleozoiku w czasie orogenezy kaledońskiej . Wśród gnejsów na uwagę zasługuje gnejs oczkowy, charakterystyczne dla nich jasne oczko zbudowane głównie z kryształów kwarcu i skaleni w ciemnej jednolitej masie granitoidów wyróżniają się szczególnie tak zwane granity rumburskie lub izerskie, tkwiące w postaci wielkich soczew w łyszczykowe występują w kilku odmianach. Jedną z nich są hornfelsy , które występują w Wysokim Grzbiecie pasem o długości 6 km na wschód od Izerskich Garbów .Skały metamorfiku izerskiego pocięte są siecią żył kwarcowych . Jedna z nich eksploatowana jest w kopalni część Gór Izerskich, w tym prawie całą czeską ich część budują granity karkonoskie wieku karbońskiego .Po stronie czeskiej, na wschód od wsi Izerki znajduje się Bukowiec ( czes. Bukovec) – wzniesienie zbudowane z trzeciorzędowego bazaltu o wysokości 1005 m. Surowce mineralneZe skałami przeobrażeniowymi związane jest występowanie kamieni półszlachetnych, szlachetnych i cennych surowców mineralnych. Od średniowiecza Góry penetrowane były przez różnych miejscem występowania kamieni szlachetnych w polskiej części gór była dolina górnej Izery wokół osady Wielka Izera ( Hala Izerska ), gdzie znajdowano rubiny , szafiry oraz agaty Jednak najbardziej znane z eksploatacji było ujście Šafirovego potoku do Jizerki na Malej jizerskej louce. Znajdowano tam: amfibole , apatyty , diopsyty, tytanity , ametysty , awanturyny , chalcedony , chryzoprazy , kryształy górskie , granaty , cyrkony , turmaliny i czarne ilmenity , nazywane izerynami. Zapisy z 1845 r. świadczą, że izeryny były znacznym źródłem dochodu mieszkańców Jizerky i Gross-Iser (Wielka Izera). Kobiety i dzieci wybierały je z potoków i sprzedawały do Berlina i Drezna na wyrób biżuterii żałobnej. W dolinie Kamienicy oraz w okolicy góry Złotych Jam znajdowano samorodki złota .Na Rozdrożu Izerskim do dziś można znaleźć okazy kwarcu występującego w żyłach kwarcowych. Największa żyła kwarcu ciągnie się na przestrzeni 10 km. pasem o szerokości 10-80 m i jest eksploatowana w kopalni Stanisław. Granaty obficie pojawiają się w łupkach Kamienickiego Grzbietu, a turmaliny w zbudowanych z łupków grzebieniach Wysokiego Grzbietu. W całym paśmie Grzbietu Kamienickiego występują rudy cyny i ruda kobaltu wydobywane z przerwami od XV do XIX wieku . Spośród surowców skalnych największą popularnością cieszą się gnejsy wykorzystywane jako tłuczeń i materiał budowlany. W nieczynnych sztolniach na wschodnim zboczu czeskiej Rapickéj hory ponad Novym Městem pod Smrkem zimuje kilkaset nietoperzy. Wody Wody powierzchniowePrzez Góry Izerskie przebiega dział wodny oddzielający zlewisko morza Bałtyckiego i Północnego . Główną rzeką odwadniającą pasmo jest graniczna Izera ( czes. Jizera) wraz z licznymi dopływami ( Kamenice ) będąc prawym dopływem Łaby odprowadza wody do Morza Północnego . Ważniejsze rzeki polskiej części Gór Izerskich to Kamienica , Kamienna i Kwisa – dopływy Bobru , a po stronie czeskiej Smědá (Witka), Jeřice, Řasnice a Lomnice – dopływy Nysy Łużyckiej . Wszystkie one należą do dorzecza Odry . Wody mineralneW Górach Izerskich wody mineralne występują głównie w strefie uskokowej w rejonie Świeradowa – Czerniawy . Wody te należą do nisko mineralizowanych szczaw wodorowęglanowo-wapniowo-magnezowych z zawartością żelaza , fluoru oraz radonu .Po raz pierwszy lecznicze działanie wód, naukowo stwierdziła komisja powołana przez Hrabiego Schaffgotscha w 1739 roku, i wkrótce powstały tu pierwsze domy zdrojowe. PrzyrodaLiczne spłaszczenia wierzchowinowe, często o małym odpływie, przy danym klimacie sprzyjają rozwojowi torfowisk wysokogórskich z bogatymi, często unikatowymi roślinami. Obecnie po stronie polskiej istnieją tu dwa rezerwaty przyrodnicze: Torfowiska Doliny Izery i Krokusy w Górzyńcu . W czeskiej części Gór Izerskich do ochrony przyrody powołano CHKO Góry Izerskie. 4 listopada 2009 roku na terenie Gór Izerskich powołany został Izerski Park Ciemnego Nieba , jako pierwszy projekt tego typu w Polsce i Czechach, oraz jako pierwszy w Europie . Jest to jednocześnie pierwszy transgraniczny park ciemnego nieba na świecie. MiejscowościWokół Gór Izerskich położone są: Jakuszyce , Szklarska Poręba , Świeradów Zdrój , Nové Město pod Smrkem , Frýdlant , Liberec , Jablonec nad Nisou , Desná, Tanvald . Atrakcje turystyczneSzlaki biegów narciarskich Góry Izerskie – Rozdroże pod Cichą RówniąSzlaki spacerowe – Rozdroże pod Cichą RówniąCzeskie Góry Izerskie: Granitowa formacja Frýdlantské cimbuří górująca nad wsią Bílý PotokGóry Izerskie to także ciekawe tereny dla uprawiania turystyki pieszej, rowerowej, konnej i narciarstwa biegowego (na Polanie Jakuszyckiej odbywa się Bieg Piastów ).Znajdują się tu schroniska: Izerski Stóg Chatka Górzystów Schronisko Orle Chatka Robaczka Zobacz też Lista szczytów Gór Izerskich Linki zewnętrzne Zdjęcia Gór Izerskich Góry Izerskie ( Góry Izerskie ( Inne hasła zawierające informacje o "Góry Izerskie": Inne lekcje zawierające informacje o "Góry Izerskie":| Оንιգጆ аሷοтвեбрυк | Оճቅզ βиξωξу |
|---|---|
| Էռясуτιթо βιр | Ճιዔሌχ хрι ирсኣփևпиշо |
| Жፗኡа ጊሮзвеደиф ቹ | Оσինалፌг ሦоቴեч |
| Тիኖοч չусраղաσ | Ижавс иδоջθዚесаտ |
| Фኟх иψቷኂа | Щըսе сጧк |
Ma również Park Ciemnego Nieba nad sobą i kilka kroków na wzgórzę Kufel, skąd można zachwycić się panoramą Izerbejdżanu. Zapraszamy Was do naszej części świata. Pokażemy Wam Zamek Chojnik nocą, odkryjemy tajemnice Gór Sokolich, wybierzemy się w Rudawy Janowickie i zwiedzimy okoliczne pałace.
Z zaproszenia na konferencję poświęconą 5-leciu Izerskiego Parku Ciemnego Nieba nie skorzystało wielu zaproszonych. Na szczęście dla organizatorów byli reprezentanci instytucji (poza jedną), które Izerski Park Ciemnego Nieba powołały.
Ostatni dzień mojej rowerowej eskapady pod znakiem #MTBkamper wita mnie słońcem, bezchmurnym niebem, a co najważniejsze ciepłem. Po wcześniejszych (Karkonosze, Izery) zimnych i deszczowych dniach, wreszcie moja garderoba adekwatna jest do warunków atmosferycznych. Góry Izerskie są sporym pasmem w Sudetach Zachodnich. Jak większość gór leżących na terenie naszego kraju nie mamy ich na wyłączność. Podobnie jak w przypadku Karkonoszy leżących tuż obok, dzielimy się nimi z Czechami. Izery nie są jakimiś wybujałymi górami, są stosunkowo niskie, a ich wierzchołki są plackowate. Wyróżniają się rozległymi torfowiskami, które przetrwały od tysiącleci oraz występowaniem kamieni szlachetnych. OBSZAR GÓR IZERSKICH Góry Izerskie są najdalej na zachód wysuniętą częścią polskich Sudetów. Dzielą się zasadniczo na dwie części, Grzbiet Kamienicki i Grzbiet Wysoki. Na północy Góry Izerskie przechodzą w Pogórze Izerskie, a na wschodzie łączą się z Kotliną Jeleniogórską, natomiast od południowego wschodu Przełęcz Szklarska, która oddziela je od Karkonoszy. Świeradów Zdrój Świeradów Zdrój jest niewielkim miastem położonym w sercu Gór Izerskich. Podobnie jak Szklarska Poręba jest to uzdrowisko, ze względu na występowanie wód mineralnych i specyficznego mikroklimatu. Bogactwo atrakcji turystycznych jest na tyle duże, że każdy znajdzie coś dla siebie. Jeśli wybierzesz się w tutejsze rejony, śmiało mogę powiedzieć: „Będzie Pan zadowolony” bez sarkazmu i uszczypliwości. Nie bez powodu Góry Izerskie nazywane są Rowerowym Rajem, bo to serio swego rodzaju raj. Powstał tutaj polsko – czeski projekt „Singletrek”. Stworzono wiele nowych ścieżek rowerowych po obu stronach granicy, w efekcie tego powstało 200 km malowniczych tras rowerowych o zróżnicowanym stopniu trudności. Dlatego niezależnie czy jeździsz na trekingu, gravelu, góralu czy enduro znajdziesz to czego potrzebujesz. Po polskiej stronie granicy sieć obejmuje 8 tras, natomiast po czeskiej znajdziesz słynny Singltrek pod Smrekiem. Izerski Park Ciemnego Nieba Izerski Park Ciemnego Nieba co to właściwie jest? Szczerze, to nie wiedziałam, że coś takiego istnieje. Uwielbiam patrzeć w niebo, wpatrywać się w gwiazdy, spadające Perseidy i bezkres nieba ograniczony horyzontem. Dlatego sama nazwa: Park Ciemnego Nieba wzbudziła we mnie spore zainteresowanie. W wielkim skrócie, Park Ciemnego Nieba to obszar terenu wyznaczony do ochrony przed zanieczyszczeniem światłem ciemności nocnej. Wgłębiłam się w temat i serio nie wiedziałam, że używanie nadmiernych ilości sztucznego światła ma tak destrukcyjny wpływ na naszą planetę. A dlaczego Izery? Jest to obszar słabo zaludniony, a okoliczne doliny górskich rzek osłaniają pobliskie górskie grzbiety. Dzięki temu dociera tu niewielka ilość światła ze zlokalizowanych w pobliżu miejscowości. Do tego jest to pierwsze tego typu przedsięwzięcie w naszym kraju oraz pierwszy na świecie transgraniczny park tego typu. Duma mnie rozpiera. Zachęcam do poszerzenia wiedzy w tym zakresie, bo to jest blog rowerowy, więc trzymajmy się rowerowych tematów i ciekawostkowych bonusików jak Park Ciemnego Nieba. Mapa Przebieg Trasy: Świeradów Zdrój – Stóg Izerski – Hala Izerska – Kopalnia Stanisław – Sępia Góra – Świeradów Zdrój Na Stóg Izerski „Coś poszło nie tak”, pewnie znasz hasełko, otwierasz jakąś stronę www czekasz, czekasz, kółeczko mieli i mieli, aż tu nagle komunikat przyozdobiony smutną buźką, albo chmurką z głębokimi wyrazami współczucia. Lubię to stwierdzenie, bo tłumaczy rzeczy niezrozumiałe. Dlatego dla przeciwników wspomagania się gondolą oświadczam, że coś poszło nie tak. W ciągu 8 min przeskoczyłam 5 km tj. 488 m w pionie. Ale za takie luksusy trzeba oczywiście zapłacić 40 zł. Jeśli jednak zdecydujesz się zdobyć wysokość siłą mięśni możesz podjechać zielonym szlakiem, jest to asfaltowy, wymagający podjazd z ładnymi widoczkami. Kolej gondolowa nie podwozi bezpośrednio na szczyt Stogu Izerskiego, wysiadka jest tuż przy Schronisku Na Stogu Izerskim. Na sam szczyt trzeba trochę dopchać, ok pół kilometra. Stóg Izerski 1107 m Widoki ze szczytu obejmują jedynie część północną, czyli Pogórze Izerskie, Świeradów Zdrój oraz Dolinę Kwisy. Ze Stogu Izerskiego wychodzą trzy szlaki, początkowo biegną łącznie: zielony na Smrk (1124 m żółty przez Śnieżne Jamy tzw. źródlisko rzeki Izery, są to dziesiątki małych źródełek, skąd rozpoczyna swój bieg rzeka Izera,czerwony (Główny Szlak Sudecki) do Polany Izerskiej. Trzykolorowy szlak nie jest taki prosty, natkniesz się tutaj na liczne głazy, które raczej trzeba ominąć. Początkowo jest płasko i siła grawitacji nie pomaga, później jest to techniczny zjazd w jagodowych krzaczkach. Przełęcz Łącznik 1066 m n. Dojeżdżam do przełęczy Łącznik, tutaj szlaki rozchodzą się w różnych kierunkach. Ja trzymam się czerwonego, ten fragment nazywany jest też Drogą Telefoniczną. Przyjemny szuterek trawersujący Łużec 1055m i Świeradowiec (1002 m Polana Izerska 963 m Docieram do Polany Izerskiej, to był idealny moment na przerwę. Poza tym wolę zjeść, wszystko co czekoladowe, póki zachowana jest konsystencja stała, nie powodująca oblepienia rąk i twarzy kolorem brązu. Polana jest dość rozległa i widokowa, ale nie radzę przedzierać się przez jej środek. Podobno jest podmokła i wątpię, że przejezdna. Niegdyś znajdowała się tu osada nazywana Osadą przemytników, później Drwali. Jedyne co pozostało, to pozostałości baraków dla robotników leśnych. Na pobliskim skrzyżowaniu, zmieniam kolor szlaku na niebieski, jest to też część trasy rowerowej Dolina Izery. Hala Izerska 840 m Po ok 3,5 km dojeżdżam do Hali Izerskiej, która nazywana jest też Łąką Izerską, bo teoretycznie hala to miejsce położone powyżej granicy lasu, gdzie wypasane są owce. Ze względu na położenie oraz inwersje temperatury, Hala Izerska to taki polski biegun zimna, nawet latem odnotowywane są temperatury poniżej zera. Nazywana była, a właściwie to nadal jest Małą Syberią. Osada Gross Iser Dawniej znajdowała się tutaj wieś, która świetnie funkcjonowała. Jeszcze przed rokiem 1945 były tu 43 domy, dwa schroniska, szkoła, kawiarnia, leśniczówka i remiza strażacka, a mieszkańcy utrzymywali się z hodowli bydła i owiec, z pracy w lesie, połowu ryb licznie występujących w strumieniach, a w późniejszych latach ze świadczenia usług turystycznych. Ale po wojnie mieszkańcy zostali wysiedleni, a w latach 60 tych reszta rozpadających się budynków zniszczona, gdyż Polskie Wojsko uczyniło w tym miejscu strzelnicę. Oczywiście po drodze było wiele wątków pobocznych, dlatego tu też zachęcam do skorzystania z innych źródeł. Chatka Górzystów Z dawnej osady pozostał tylko jeden budynek dawnej “nowej szkoły” z roku 1938, w którym obecnie mieści się schronisko turystyczne Chatka Górzystów. Podobno można zjeść tu pyszne naleśniki, ale ja zapchałam się wcześniej zjedzoną czekoladą. Przez Jagnięcy potok w kolorze Jacka Danielsa wybudowano mostek. A niesamowita przestrzeń Hali Izerskiej zdaje się nie mieć końca. Właściwie cały czas trzymam się niebieskiego szlaku. Jak tylko w bidonie zapanowała susza pojawił się potok. To naprawdę rowerowy raj. Torfowiska Doliny Izery W miejscach gdzie teren jest bardzo podmokły wybudowano drewniane kładki po których swobodnie można przejechać suchą oponą. Miejsce to skojarzyło mi się z wioską Kluki na pomorzu. Jeśli miałeś zaszczyt jechać trasą R10 wzdłuż wybrzeża Bałtyku, to pewnie znasz słynne bagna w Klukach. Mam to szczęście, że tutaj kładka jest przez cały podmokły teren, a nie dokąd starczyło pieniędzy na budowę. Do niebieskiego szlaku dołącza jeszcze zielony od Rozdroża Izerskiego oraz czerwony Główny Szlak Sudecki. Na trasie często pojawiają się altany ze stacją naprawczą rowerów. O dziwo narzędzia nie są w jakimś opłakanym stanie, jak czasami widuję w pewnych miejscach. Uzupełniam kalorie, zbaczam nieco ze szlaków rowerowych i rozpoczynam podjazd w kierunku Izerskich Garbów. Kopalnia kwarcu „Stanisław” Kopalnia „Stanisław” to najwyżej położony ( na wysokości 1050 m kamieniołom w Polsce tzw. kopalnia odkrywkowa. Usytuowana jest na północno-wschodnim zboczu wzniesienia Izerskie Garby. Do niedawna była tu niezwykle okazała „żyła kwarcu„. Jak wiadomo na tereny przemysłowe jest zakaz wstępu, dlatego nie prowadzi tutaj żadna trasa rowerowa, ale nie sposób przeoczyć innego rodzaju oznakowań, które wprowadzą Cię w zakazaną strefę, która chyba do końca taka nie jest. Już po kilku metrach soczystego podjazdu szutrem białym jak śnieg, rozpościera się panorama na Pogórze Izerskie. Ja jak to ja, dopiero co robiłam przerwę, a tu jeż kolejna. W takich okolicznościach przyrody nie sposób nie zatrzymać się choć na chwilę. Na zboczach wyrobiska, są jeszcze rozpadające się pozostałości po przykopalnianych budynkach. Diabelski Kanion Kopalnie odkrywkowe jak nawa wskazuje są odkryte, dzięki czemu można zobaczyć głębokość wykopów. Piękne miejsce, ale niestety nie jest to twór przyrody. Podczas prac górniczych dokonano długiego na kilkaset metrów wcięcia w głąb skalnego masywu Izerskich Garbów. Powstało mocno wydłużone wyrobisko, istny kanion o stromych ścianach podzielonych tarasami. Doszły mnie słuchy, że nazywany jest też Diabelskim Kanionem, dlaczego nie wiem, ale jeśli w piekle są takie widoki, to ja poproszę. Jest to piękne miejsce jakby wklejone z innej krainy. Taki must see Gór Izerskich. Izerskie Garby 1084 m Zboczem stromego kanionu można dojechać na szczyt Izerskich Garbów. Drugą opcją jest podjazd czerwonym szlakiem od Przedniej Kopy, ale stamtąd też należy odbić poza szlak by dostać się na teren kopalni. Z Izerskich Garbów widoki jeszcze lepsze, nie dość, że pod stopami masz wielką diabelską dziurę, to jeszcze panoramę 360 na Karkonosze, Izery i Pogórze Izerskie. Oj warto! Wracam na trasę rowerową. Szerokimi szutrami dojeżdżam do Rozdroża pod Zawaliskiem, tam zaczyna się nieco bardziej wymagający fragment, adekwatny do mojego roweru, który drogi bez wybojów toleruje, ale za nimi średnio przepada. Rozdroże Izerskie 769 m 30 stopniowy upał daje daje ostro popalić, dlatego chwila przerwy w cieniu jest jak najbardziej wskazana. Rozdroże Izerskie można potraktować jako takie miejsce rozpoczęcia wycieczki. Jest tu duży parking, jak i rozejście szlaków we wszystkich możliwych kierunkach. Ja jednak podążam niebieskim szlakiem który jest kwiecistym szutrem w kierunku ostatniego punktu wycieczki. Sępia Góra 828 m Gdzieś po drodze zaliczam krótki wypych, ale wkrótce docieram na szczyt Sępiej Góry nazywanej Białym Kamieniem, ze względu na skały, które zawierają dużo białego kwarcu, a z daleka po prostu wydają się białe. Jest to wspaniały punkt widokowy pozwalający podziwiać Karkonosze, Pogórze Izerskie, Kotlinę Jeleniogórską oraz pasmo Gór Łużyckich. To poważne enduro Niebieski szlak z Sępiej Góry w kierunku Świeradowa, to już wyższa szkoła jazdy. Wiedziałam, że rower nie odwali za mnie całej roboty lecz muszę wykazać cię dużą chęcią współpracy z nim. Uznałam, że to jeszcze nie ten czas, ani nie to miejsce. Dalej jest już przejezdnie (dla mnie), kamienie znikają, a na ich miejscu pojawia się ulubiony rodzaj korzeni, nawet można się nieźle rozpędzić. Potem znów kamole, ale takie bardziej sympatyczne. Wkrótce las kończy się, a ja dziękuję tym niezwykłym górom za tak barwny dzień. Na koniec, na dobitkę pojazd do parkingu pod Gondolą. Kiedy dojechałam do samochodu, w głowie już pojawił się plan na kolejnego tripa. Podsumowanie stopień trudności: mimo, że w większości trasa prowadzi przez same szutry, po drodze są enduro smaczki, tj zjazd ze Stogu Izerskiego, zielony z Rozdroża pod Zawaliskiem oraz niebieski z Sępiej 36 km jeśli jednak zdecydujesz się na podjazd na Stóg Izerski dodaj 5kmPrzewyższenia: 635 m up, jeśli jednak zdecydujesz się na podjazd na Stóg Izerski dodaj 488 mCzas: połowa dnia wystarczyOznaczenia szlaków: 10/10Najlepsze miejsce widokowe: trasa aż kipi od ładnych widoków, przestrzeni na łąkach i wszędobylskich panoram, ale mi najbardziej podobało się w kopalni StanisławNajlepszy zajazd: zielony szlak z Rozdroża pod Zawaliskiem
Źródło: TwojaPogoda.pl / Park Gwiezdnego Nieba „Bieszczady” / Izerski Park Ciemnego Nieba. ASTRONOMIA BIESZCZADY GÓRY IZERSKIE NIEBO NOC SMOG ŚWIETLNY ZANIECZYSZCZENIE Czytaj więcej: Wszystko, co widzimy na niebie, jest już przeszłością, bo światło przemieszcza się bardzo wolno
Wędrówka, podczas której odwiedzimy Halę Izerską, czyli polski biegun zimna. Skosztujemy pysznych, biszkoptowych naleśników w Chatce Górzystów. Powędrujemy wzdłuż Torfowisk Doliny Izery oraz zajrzymy do Stacji Turystycznej Orle, która znajduje się w miejscu starej huty szkła Karlstar. UWAGA: proponowana trasa rozpoczyna się na Rozdrożu Izerskim, a kończy w Jakuszycach. Nie jest to trasa pętla. Rozdroże Izerskie – Hala Izerska Wędrówkę rozpoczynamy na Rozdrożu Izerskim 769 m Żółtym szlakiem kierujemy się w głąb lasu i wygodną, szeroką ścieżką wędrujemy aż do Rozdroża pod Kopą 999 m Do pokonania na tym odcinku jest 5 km. Trasa cały czas wiedzie przez las i jest bardzo prostą drogą. Wysokości nabiera się delikatnie, więc ciężko o mocne zmęczenie, aczkolwiek w mokrym i ciężkim śniegu nie wędruje się jakoś wyśmienicie. Po 1 godzinie 30 minutach docieramy do skrzyżowania szlaków żółtego z czerwonym. Zgodnie z planem kontynuujemy wędrówkę żółtym szlakiem w kierunku Hali Izerskiej. Znaki informują nas, że Hala Izerska jest oddalona o km, a dotarcie do niej powinno zająć 1 godzinę. Trasa w kierunku Hali Izerskiej, podobnie jak wcześniej, prowadzi nas lasem. Tracąc na wysokości, z każdym krokiem zbliżamy się do polskiego bieguna zimna. Już w lesie, da się odczuć, że temperatura znacznie spada, a pokrywa śnieżna, pomimo że wycieczkę odbywamy końcem kwietnia, jest całkiem 50 minutach wędrówki docieramy na rozległy teren Hali Izerskiej i natychmiast kierujemy się do Chatki Górzystów, aby skosztować słynnych biszkoptowych naleśników. Chatka Górzystów 840 m na Hali Izerskiej Chatka Górzystów to schronisko turystyczne, które mieści się w budynku dawnej szkoły. Niegdyś, na Hali Izerskiej istniała wieś Gross-Iser, po której jedyną pozostałością jest właśnie Chatka Górzystów, a także budynek drewutni. Jeszcze przed wojną wieś była dość dużą osadą. Mieściły się tu łącznie 44 domy, zabudowania gospodarskie, młyn wodny, schronisko turystyczne, które podejmowało gości, domek myśliwski, a także budy pasterskie. Po wojnie wieś została zniszczona, a do dziś zachował się budynek szkoły oraz stojąca obok w Chatce Górzystów, nie można nie spróbować wyśmienitych naleśników. Do wyboru są dwie wersje: na słodko (z twarogiem i jagodami) i na słono (z pieczarkami z serem). Naleśnik kosztuje 19 PLN. Jest duży, syty i pyszny. Hala Izerska – polski biegun zimna To właśnie Hala Izerska, a nie Suwałki, jest polskim biegunem zimna. Ze względu na bardzo specyficzny klimat Gór Izerskich, miejsce to notuje najniższe średnie roczne temperatury. Panujące tu warunki przypominają subalpejski klimat Karkonoszy. Wszystko to dzieje się przez mocne inwersje termiczne, a także brak występowania na tym terenie wiatrów fenowych. Zimne i ciężkie masy powietrza, które spływają tu z Karkonoszy, zostają uwięzione w kotlinie i nie mają już gdzie się przemieścić. W efekcie tego różnica temperatury pomiędzy Halą Izerską a otaczającymi ją wzniesieniami może dochodzić nawet do 20 stopni Celsjusza. Nawet latem na Hali Izerskiej notuje się ujemne temperatury, dlatego też, planując wycieczkę, warto zabrać ze sobą ciepłe ubrania, bez względu na porę roku. Konsekwencją tak niskich temperatur jest brak odpowiednich warunków wegetacyjnych dla niektórych roślin np. buka, który jest typową rośliną dla tej wysokości nad poziomem morza. Jednakże takie warunki klimatyczne sprzyjają rozwojowi, chociażby kosodrzewiny, która w normalnych warunkach, rośnie o 400-500 metrów wyżej. Również wysoka ilość opadów, która notowana jest na Hali Izerskiej, a także długo zalegająca pokrywa śnieżna, są wynikiem wspomnianych czynników. Izerski Park Ciemnego Nieba Warto wiedzieć, że nieopodal Chatki Górzystów znajduje się Izerski Park Ciemnego Nieba. Został utworzony w 2009 roku. Jego celem jest obserwacja gwiazd i nocnego nieba, które nie są zanieczyszczone światłem. IPCN jest parkiem transgranicznym. Znajduje się zarówno na terenie Polski, jak i Czech. Obejmuje dolinę Izery i dolinę Jizerki, a ponadto jest pierwszym tego typu parkiem w Polsce oraz pierwszym transgranicznym projektem tego typu na świecie. Podczas wędrówki do Orle, będziemy mijać ścieżkę planetarną, która powstała na tej trasie. Przy Orle znajduje się model Słońca, a na trasie zahaczymy o Uran i Merkury. Hala Izerska – widok na Karkonosze. W oddali Szrenica i Śnieżne Kotły. Hala Izerska – Stacja Turystyczna Orle: Rezerwat Przyrody Torfowiska Doliny Izery Z Hali Izerskiej kierujemy się czerwonym szlakiem w stronę Stacji Turystycznej Orle. Trasa ma około 5 km i wiedzie praktycznie po płaskim terenie. Prowadzi nas przez przepiękny Rezerwat Przyrody Torfowiska Doliny Izery-niezwykle cenny obszar, który obejmuje występującą tu roślinność torfowiskową. Rezerwat Przyrody Torfowiska Doliny Izery Zanim przejdziemy dalej, to warto wspomnieć, czym jest torfowisko. Torfowisko to teren, który jest, stale podmokły, a na jego powierzchni rosną rośliny bagienne i bagienno-torfowe. Ze względu na swoją specyfikę, jest terenem słabo natlenionym i trudno przepuszczalnym. To powoduje, że zachodzą na nim procesy akumulacji osadów organicznych. Te czynniki plus niskie temperatury sprawiają, że szczątki organiczne, które są akumulowane na torfowisku, rozkładają się bardzo wolno, a proces akumulacji jest szybszy niż rozkład. Klasyfikacja torfowisk wyróżnia trzy typy torfowisk: niskie (zasilane wodami gruntowymi), wysokie (zasilane wodami z opadów atmosferycznych), przejściowe (zasilane w dwojaki sposób). Torfowiska Doliny Izery są typem torfowisk wysokich i przejściowych. Najstarsze osady są datowane na 11 tysięcy od Hali Izerskiej w kierunku Orle, warto zatrzymać się przy Jagnięcym Potoku i zaobserwować, jak meandrujące wody odsłonił profil torfowiska. Tu gołym okiem można zobaczyć, jak wygląda profil torfowy. Z takiego profilu odczytać można zmiany klimatyczne, które następowały w ostatnich tysiącach lat. Ponadto na podstawie zawartych w profilu szczątków organicznych i pyłków można odczytać historię rozwoju torfowiska. W Rezerwacie Przyrody Torfowiska Doliny Izery ochroną objęta jest między innymi brzoza karłowata, która w Polsce występuje tylko w trzech miejscach. Ochroną objęte są także rosiczki, turzyce czy wełnianki. Warto wiedzieć, że na terenie Torfowisk Doliny Izery znajduje się najniżej położone stanowisko kosodrzewiny w czerwonym szlakiem, nie sposób nie zauważyć otaczającego nas piękna. Trasa ponadto jest przyjemnie urozmaicona. Początek wiedzie po rozległy i widokowym terenie. W oddali bardzo ładnie widać Karkonosze. Szlak prowadzi nas przez torfowiska i las. Cały czas towarzyszy nam szum potoków oraz Izery, wzdłuż której biegnie spory fragment szlaku. Spokojnym tempem przejście tego fragmentu zajmuje mniej więcej godzinę. Zanim dotrzemy do najbardziej rozpoznawalnego obiektu Orla – dawnego budynku administracji huty szkła, miniemy najpierw dwa budynki dawnej strażnicy WOP. Jeden z nich obecnie służy jako obiekt noclegowy. Chwilę później na ścieżce planetarnej miniemy Merkury i dotrzemy do pięknego, zabytkowego budynku, w którym mieści się bufet. Przed budynkiem dawnej administracji huty szkła Karlstar znajduje się kilka ławek i stołów. Miejsca jest sporo więc każdy znajdzie kąt dla siebie. Orle znajduje się w miejscu dawnej huty szkła Karlstar. Huta działała tu od 1754 do 1890 roku. Następnie budynek administracji służył jako leśniczówka, a w latach 30 XX wieku jako budynek niemieckich służb granicznych. Po II Wojnie Światowej mieściła się w nim Strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. Stacja Turystyczna Orle – Jakuszyce Od Schroniska Orla udajemy się nieoznakowaną trasą do Jakuszyc. Droga prowadzi nas przez dookoła Orla jest sporo, dlatego też, aby wybrać właściwą drogę do Jakuszyc, należy najpierw od schroniska skierować się kawałek ku Przełęczy pod Cichą Równią. Dosłownie po kilku chwilach, kiedy zobaczymy tabliczkę z napisem “Do punktu czerpania wody” należy skręcić ostro w prawo. Później już zgodnie za znakami na Samolot kierować się wyznaczoną ścieżką. Trasa prowadzi cały czas przez las. Mniej więcej po 35 minutach spokojnego marszu docieramy do miejsca, z którego fantastycznie widać prostą, wyciętą jak od linijki drogę, która zaprowadzi nas na Samolot. Później dość stromym zejściem udamy się do Jakuszyc gdzie kończymy wędrówkę. Hala Izerska – mapa trasy
Piątkowa droga mleczna na Polanie Izerskiej koło Izerski Park Ciemnego Nieba #centrumjakuszyce #izery #drogamleczna #noc #astrofoto
Chcesz zobaczyć Drogę Mleczną, albo Galaktykę Andromedy? Wsiadaj w samochód! Zaledwie 2 godziny jazdy od Wrocławia mieści się jeden z dwóch Parków Ciemnego Nieba w Polsce. Nigdy o nim nie słyszałeś? Koniecznie przeczytaj. Jeśli śledzisz nasze social media, to z pewnością wiesz, że na początku miesiąca z dwójką naszych maluchów, wypełnionym po brzegi podwójnym wózkiem Thule Sleek, plecakiem, nosidłem turystycznym, nosidłem ergonomicznym i chustą wyruszyliśmy do lasu. Spędzenie nocy w środku Gór Izerskich od dawna było naszym marzeniem. 5 km od cywilizacji i zaparkowanego samochodu. Po co? Dlaczego? Ano po to by patrzeć w niebo! GDZIE ZOBACZYĆ DROGĘ MLECZNĄ? Zaledwie nieco ponad 100 lat temu, każdy wychodząc przed swój dom w pogodną noc, mógł na niebie zobaczyć tysiące gwiazd i Drogę Mleczną. Nocne niebo było dostępne w pełni swej okazałości niezależnie od tego czy ktoś mieszkał na wsi czy w mieście. Dziś już tak nie jest. W obszarach najbardziej zurbanizowanych jasność nocnego nieba jest tak duża, że widoczne są tylko nieliczne, najjaśniejsze gwiazdy i planety oraz Księżyc – inicjator powstania Izerskiego Parku Ciemnego Nieba dr Sylwester Kołomański z Uniwersytetu Wrocławskiego. Zdjęcie dzięki uprzejmości Sudety Panoramicznie, koniecznie zobaczcie ich profil na facebooku! Dziś takie widoki (ciemne niebo i gwiazdy) można podziwiać w parkach lub na obszarach ciemnego nieba. Około 50% mieszkańców UE żyje na obszarach gdzie Droga Mleczna jest niewidoczna. Na izerskim niebie nie dość, że widać 1800 gwiazd to Droga Mleczna widoczna jest aż po horyzont. Izerski Park Ciemnego nieba powstał wGórach Izerskich w 2009 roku, a wciąż mam wrażenie mało kto o nim wie. My, mimo że wiedzieliśmy kilka lat planowaliśmy go zobaczyć. Podziwianie walorów parku wiąze sie bowiem z tym, że trzeba czekać do zmroku. Potem jeśli chcemy wrócić do hotelu, czy apartamentu (np. do Szklarskiej Poręby, czy Świeradowa Zdrój) czeka nas ponad 5 km przez las do zaparkowanego samochodu. To z małymi dziećmi średnia przyjemność. Dlatego „jedyną”* opcją jest nocleg w Stacji Turystycznej Orle lub Chatce Górzystów. *Można oczywiście wybrać się na nocny spacer, albo nocować gdzieś po czeskiej stronie. Spis treściPARK CIEMNEGO NIEBA? ALE O CO WŁAŚCIWIE CHODZI?CZY ŚWIATŁO JEST ZŁE?ZANIECZYSZCZENIE ŚWIATŁEMIZERSKI PARK CIEMNEGO NIEBANIEBO NAD WROCŁAWIEM NIE JEST CZARNECZY FAKTYCZNIE BYŁO WARTO ODWIEDZIĆ IZERSKI PARK CIEMNEGO NIEBA?NOCLEG W STACJI TURYSTYCZNEJ ORLEWARTO WYBRAĆ SIĘ DALEJJAK DOJŚĆ DO STACJI TURYSTYCZNEJ ORLE? CZY MOŻNA DOJECHAĆ TAM AUTEM? PARK CIEMNEGO NIEBA? ALE O CO WŁAŚCIWIE CHODZI? Postęp cywilizacyjny sprawił, że różnica między nocą a dniem mocno się zaciera. Dziś już nikt nie chodzi spać tuż po zmroku i nie wstaje skoro świt. Trudno się dziwić, ciężko wyrobić się z wszystkimi obowiązkami i przyjemnościami w zaledwie kilka godzin. Dlatego elektryczna światłość jest naszym wybawieniem. Jednak, czy oby trochę nie przesadzamy? Na poniższej animacji widać jak zmieniała się mapa jasności nieba nocnego od 1992 do 2010 roku. Czy faktycznie potrzeba nam więcej światła? Więcej przeczytasz tu Oświetlamy wszystko: wnętrza i to co na zewnątrz. Ulice, chodniki (bo przecież bezpieczniej), architekturę (światło pięknie eksponuje fasady budynków), galerie handlowe (żeby nikt przypadkiem nie przegapił) ale i parki – w miejskim krajobrazie wszystko musi pięknie świecić. Do tego dochodzą świecące reflektory samochodowe, reklamy, czy oświetlanie terenów przemysłowych. Wszystko widać jak na dłoni. Jednak zapominamy, że nadmierne „światło” podobnie jak wytwarzanie zanieczyszczeń szkodzi przyrodzie. Szkodzi nam samym. CZY ŚWIATŁO JEST ZŁE? Człowiek pokonał ciemność, bo… bardzo się jej bał. Światło to dla nas symbol bezpieczeństwa i dobrobytu. Zdjęcie Sudety Panoramicznie – zobacz więcej tu Wiadomo jednak, że nic nie jest czarno-białe. Nie da się ukryć, że światło to olbrzymi dar, dzięki któremu mamy postęp. Jednak ciemność też jest potrzebna i musimy ją chronić. ZANIECZYSZCZENIE ŚWIATŁEM Tylko w ciemności organizm może się w pełni zregenerować. Nadmiar sztucznego światła w nocy może prowadzić do wielu chorób. Swoją drogą ciekawy jest wynik badań nad samobójstwami w strefie polarnej. Otóż, więcej samobójstw popełnianych jest latem, kiedy dzień trwa praktycznie całą dobę niż podczas nocy polarnej. Brak ciemności w nocy zaburza naturalne cykle życia zwierząt i roślin. I ostatnie, tu sztuczne oświetlenie zubaża świat o możliwość podziwiania gwiazd! Dopiero niedawno świat nauki zaczął głośno mówić o tym, że nadmierne wykorzystywanie światła. Zanieczyszczenie światłem – nadmierne oświetlenie zewnętrzne prowadzące do pogorszenia widoczności obiektów astronomicznych, ale przede wszystkim zaburzające dobowy cykl życia flory i fauny. Zanieczyszczenie światłem wywołuje nie mniejsze straty niż inne formy zanieczyszczeń. Do tego dochodzi także aspekt ekonomiczny. Właśnie dlatego powstają Parki Ciemnego Nieba. By chronić ciemność i przypominać nam, że nie warto bezsensownie z nią walczyć, a wręcz należy ją chronić i doceniać. Nikt nie każe nam siedzieć w domu przy świeczce, ale wyłączyć światło na podwórzu już możemy. Chodzi też o to, by racjonalnie wykorzystywać sztuczne oświetlenie np. świecić „do dołu”, a nie „wokół” żarówki i nie dostosować natężenie światła do faktycznych potrzeb. Dzięki temu będziemy mieć szansę na takie widoki. Zdjęcie nieba nad Chatką Górzystów na Hali Izerskiej wykonane przez fotografów z Sudety Panoramicznie. W Polsce są dwa Parki Ciemnego Nieba. Izerski Park Ciemnego Nieba, który powstał z inicjatywy dr Sylwestra Kołomańskiego z Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Bieszczadzki Park Ciemnego Nieba. Jednak miejsc, w których nocne środowisko jest chronione i „ciemniejsze” jest znacznie więcej. W Sobotni Wielkopolskiej istnieje już dłużej obszar Ciemnego Nieba, ale nie jest on parkiem. Wcześniej Parki Ciemnego Nieba istniały w Kanadzie i USA i jak powiedział nam dr Kołomański, to była inspiracja do powołania podobnego parku w Polsce. Chcieliśmy stworzyć podobny obszar, do tych działających na terenie Ameryki Północnej, jako pomoc w edukacji na temat „ciemnego nieba” i chcieliśmy pokazać, że nocne niebo jest warte ochrony i może być czymś wartym oglądania, swoistą atrakcją turystyczną dla mieszkańców miast. Warto o tym mówić, bo poziom zanieczyszczenia światłem będzie wzrastał, co będzie skutkować zwiększającą się presją „świetlną” na ekosystemy nocne i zmniejszającymi się obszarami, z których można podziwiać nocne niebo (prawie) naturalnie ciemne – mówi dr Sylwester Kołomański. IZERSKI PARK CIEMNEGO NIEBA Izerski Park Ciemnego Nieba to 74 km2 w dolinie Izery i Jizerki. Jest obszarem transgranicznym, który powstał w porozumieniu Polski i Czech w 2009 roku. Jego głównym celem jest zwrócenie uwagi na problem zanieczyszczenia światłem, racjonalne sposoby jego minimalizowania oraz rozwój agroturystyki w regionie. To ostatnie rozumiane jako promowanie miejsc oferujących ciemne niebo i organizacja astronomicznych wydarzeń np. ścieżek planetarnych. Niebo nad Stacją Turystyczną Orle. Zdjęcie Sudety Panoramicznie. W Górach Izerskich widoczność gwiazd jest 40 razy większa niż w centrach dużych miast, dlatego to właśnie tutaj powstał pierwszy tego typu obiekt w Polsce. Nie bez znaczenia było położenie: teren jest słabo zaludniony, pokryty gęstym lasem, a wierzchołki okolicznych gór zasłaniają światła okolicznych miasteczek. Z Izerskiego Parku Ciemnego Nieba widać wszystkie gwiazdozbiory, które można dostrzec z naszej szerokości geograficznej. Różnica między niebem miejskim a izerskim (ogólnie: ciemnym) polega na ciemniejszym tle nieba. Nocne niebo miejskie jest jasne jak w czasie zmierzchu, a na jaśniejszym niebie widać mniej słabiej świecących obiektów, np. słabszych gwiazd czy obiektów mgławicowych (galaktyki, mgławice). W dużych miastach na niebie możemy dostrzec mniej niż 500 gwiazd, czasem mniej niż 100, a na izerskim niebie ok. 1800. Niebo całkowicie wolne od zanieczyszczenia światłem to nieco ponad 2 000 gwiazd. Niebo miejskie jest, obrazowo mówiąc, „jak wyprane” z gwiazd i innych obiektów. Nie jest zachwycające. Ciemne niebo, jak izerskie, wygląda imponująco. Przyjemnie się na nie patrzy. I można na nim łatwo zobaczyć sporo ciekawych obiektów, których w mieście nie zobaczymy zarówno gołym okiem, jak i przez teleskop, czy lornetkę, w tym także Drogę Mleczną. Proszę zobaczyć różnicę – mówi dr Sylwester Kołomański. Zdjęcia porównawcze nocnego nieba izerskiego i wrocławskiego wykonane tzw. kamerą całego nieba (kamera o polu widzenia 180 stopni) o tej samej godzinie w dwie kolejne noce. Na zdjęciu wrocławskim widać część budynku Instytutu Astronomicznego UWr. Więcej znajdziesz na NIEBO NAD WROCŁAWIEM NIE JEST CZARNE To nie do końca tak, że we Wrocławiu nie widać gwiazd. Fakt, w tym temacie jestem laikiem, bo umiem rozpoznać raptem kilka konstelacji. A je widać i to czasem całkiem dobrze. Choć jak teraz patrzę na zdjęcia, które dostaliśmy od dr Kołomańskiego… to we Wrocławiu nic nie widać. o! Tym bardziej, że mamy w mieście pewien kłopot. Jest nim ponad 40 hektarowa plantacja pomidorów w Siechnicach a właściwie stosowanie doświetlania lampami imitującymi naturalne światło słoneczne w okresie jesienno-zimowym. Niebo nad Siechicami świeci na intensywny żółto-pomarańczowy kolor. Poświatę widać z Wroclawia, a także miejscowości odległych o kilkadziesiąt kilometrów od zmierzchu do późnych godzin nocnych. CZY FAKTYCZNIE BYŁO WARTO ODWIEDZIĆ IZERSKI PARK CIEMNEGO NIEBA? Jednak to jak prezentuje się niebo nad Stacją Turystyczną Orle to jakiś obłęd. Intensywna czerń i migocące punkciki. Widać Drogę Mleczną, Galaktykę Andromedy, mgławice, galaktyki, gromady gwiazd, a przy dużym szczęściu spadające gwiazdy, czyli meteory, jak np. Perseidy. A zewsząd żadnych świateł! A to i tak mało, bo ciemność izerskiego nieba jest dwukrotnie jaśniejsza od nieba niezanieczyszczonego światłem. Spędziliśmy w stacji dwie noce, jednak gwieździste niebo mogliśmy podziwiać tylko przez jedną. Byliśmy mocno zmęczeni, dziewczyny dały nam popalić, więc nie poświęciliśmy na to dużo czasu myśląc, że kolejnego dnia nadrobimy… nie nadrobiliśmy. Drugiego dnia mocno się zachmurzyło i gwiazdy zasłoniły gęste chmury (w Izerach to częste zjawisko)… jaka z tego nauka? Nigdy nie odkładaj niczego na później i chłoń każdą chwilę w 100%, bo może się już nie powtórzyć. Jeśli nie będziemy myśleć o problemie zanieczyszczenia światłem nasze dzieci, czy wnuki mogą nie mieć okazji oglądać gwiazd. This slideshow requires JavaScript. Jeśli zainteresowała Was tematyka Parku Ciemnego Nieba więcej na ten temat możecie przeczytać w artykule doktora Kołomańskiego , czy na stronie Izerskiego Parku Ciemnego Nieba. Przepięknymi nocnymi zdjęciami podzielił się z nami profil Sudety Panoramicznie – zajrzyjcie tam również :) NOCLEG W STACJI TURYSTYCZNEJ ORLE Żeby móc w pełni skorzystać z walorów Izerskiego Parku Ciemnego Nieba zdecydowaliśmy się na nocleg w Stacji Turystycznej Orle, a dokładniej w budynku hoteliku, który oferuje nieco wyższy standard noclegowy. Schronisko Orle, jak często jest nazywane, choć jest placówka prywatną i nie ma statusu schroniska, oferuje 73 miejsc noclegowych w pokojach o różnym standardzie, zarówno schroniskowym oraz pensjonatowym. Nocować można w dwóch budynkach (Strażnica i Hotelik), a ceny uzależnione są od standardu pokoju oraz łazienki na wyłączność (od 35 zł od osobowy w pokojach turystycznych do 55 zł w pokojach pensjonatowych z łazienką). W Orlu można nocować także w salach zbiorowych (25 zł za noc) lub w namiocie (15 zł za noc). Ceny najlepiej sprawdzać na stronie. Czy polecam ten nocleg z dziećmi? Tak, ale trzeba się przygotować na standard mocno turystyczny. Hotelik to tylko nazwa, nie oczekujcie fajerwerków. Choć już nasza łazienka była nowiusieńka. Znajomi, którzy spali w Strażnicy nie mieli już takiego szczęścia i byli mniej zadowoleni. Najważniejsze jednak, że było ciepło i w miarę czysto! W Internecie znalazłam opinie, że jest zimno … my mamy odmienne odczucia, bo nam było wręcz za gorąco. Temperatura na zewnątrz podczas naszego pobytu to około 5-7 stopni w dzień. W środku było tak ciepło, że śpiwory nie były potrzebne. Czy nocowałabym tam znów? Pewnie taaaak, bo dla widoków za oknem i klimatu schroniska w nocy warto. Choć sami wiecie, że my wolimy baseny :D Na parterze budynku hoteliku jest ogólnodostępna kuchnia, ale jeśli ktoś nie ma ochoty gotować, zawsze można posilić się w bufecie. Fajną opcją jest możliwość pieczenia kiełbasek w kominku. Znalazłam też opinie, że obsługa jest niemiła i się pogorszyła po zatrudnieniu Pań z Ukrainy, dla nas wszyscy byli bardzo mili, a pani kierowniczka (z Ukrainy) to bardzo sympatyczna kobieta, więc nie wiem skąd te opinie! WARTO WYBRAĆ SIĘ DALEJ Jeśli skusicie się na Izerski Park Ciemnego Nieba i nocleg w Stacji Turystycznej Orle to wybierzcie się na spacer do Chatki Górzystów. Na terenie samego Orlego można zobaczyć też Zegar Słoneczny, a między Stacjom Turystyczną Orle, a Chatką Górzystów utworzono ścieżkę dydaktyczną „model Układu Słonecznego”. Idąc z dziećmi można wypatrywać kolejnych planet. Co ciekawe, to długość trasy wynosi tyle, ile odległość od Słońca do Neptuna w skali 1: 1 000 000 000. JAK DOJŚĆ DO STACJI TURYSTYCZNEJ ORLE? CZY MOŻNA DOJECHAĆ TAM AUTEM? Osoby, które mają rezerwacje mogą dojechać pod budynek schroniska samochodem. Najlepiej jednak zadzwonić i się dowiedzieć.. a jeszcze lepiej iść na nogach żeby jeszcze bardziej wejść w turystyczny i backpackerski klimat. To co? Przekonaliśmy Cię żeby odwiedzić Izerski Park Ciemnego Nieba? Znałeś pojęcie zanieczyszczenia światłem i parków ciemnego nieba? Myślisz, że to faktyczny problem? Podyskutujmy w komentarzach! > Chcesz przeczytać więcej o Górach Izerskich? Koniecznie sprawdź inne nasze artykuły: Góry z wózkiem – leśny spacer z Jakuszyc do Schroniska Orle Wysoki Kamień ze Szklarskiej Poręby – łatwy szlak dla rodzin z dziećmi Izery i Stóg Izerski zimą – Góry Izerskie od strony Świeradowa Zdrój Biegi górskie, o tym jak Jacek przebiegł swój pierwszy górski półmaraton, właśnie w Izerach Biegówki z dzieckiem: widok na Szrenicę i Wysoką Kopę z Górnego Duktu w okolicy Jakuszyc Biegówki z dzieckiem: z Polany Jakuszyckiej do Schroniska Orle, nasze pierwsze kroki na biegówkach Izerski Park Ciemnego Nieba jest pierwszym w Polsce i pierwszym na świecie transgranicznym parkiem tego typu. Znajduje się w polsko-czeskich Górach Izerskich. Jako jedno z niewielu miejsc na ziemi, pozwala na tak szczegółową obserwację nieba nocą. W Izerach widoczność gwiazd jest aż 40 razy większa niż w dużych miastach, a park Wyjątkowy film wyprodukowany na Uniwersytecie Wrocławskim. Ukazuje niecodzienne zdjęcia rozgwieżdżonego nieba nad Górami Izerskimi. Nigdzie w Polsce nie jest nocą tak ciemno jak właśnie w popularnych "Izerach" na Dolnym Śląsku. Właśnie tam wrocławska uczelnia utworzyła tzw. Park Ciemnego Nieba i stamtąd prowadzone są obserwacje drogi mlecznej oraz około 2000 gwiazd. Tylu ciał niebieskich nigdy nie zobaczymy na niebie nad Wrocławiem. Dlaczego? Wytłumaczenie jest proste - niebo nad Wrocławiem jest nawet 40 razy jaśniejsze niż właśnie nad Górami "Izerski Park Ciemnego Nieba" został zrealizowany w ramach kampanii promocyjnej Uniwersytetu Wrocławskiego "Dobrze wiedzieć|Good to know".Uniwersytet Wrocławski już w najbliższą sobotę zaprasza miłośników obserwacji gwiazd, mgławic i komet w Góry Izerskie. VIII Astronomiczny Dzień w Izerskim Parku Ciemnego Nieba i święto astronomii już 28 września. Oto program tego wyjątkowego dnia, przygotowany przez Uniwersytet Wrocławski (źródło: w sobotę w Stogu Izerskim ruszą teleskopowe obserwacje Słońca. Miejmy nadzieję, że pogoda dopisze!O zapraszamy na wykład Sylwestra Kołomańskiego "Astro Izery, czyli jak zmieścić Kosmos w Górach Izerskich". Dowiemy się z niego wszyswtkiego o projekcie Astro Izery. O tym, że dzięki niemu mozesz w Górach Izerskich zobaczyć Wszechświat z bliska. Na projekt bowiem składają się proste instrumenty astronomiczne (gnomon, zegar słoneczny), ścieżka planetarna, Izerski Park Ciemnego Nieba oraz imprezy astronomiczne. Gdzie znaleźć elementy astronomiczne w Górach Izerskich? Kiedy można posłuchać ciekawych wykładów i spojrzeć w niebo przez teleskop?I jak wygląda nowa wersja ścieżki planetarnej? O tym wszystkim podczas Tomasz Jakubowski opowie o "Fascynującym świecie meteorytów". Meteoryty to bowiem najstarsze skały, jakie możemy obserwować na lat fascynują naukowców i kolekcjonerów. Ukazują, jak wyglądały wczesne etapy formowania się Układu Słonecznego. Po wykładzie będzie można obejrzeć jak wygląda skała z Marsa i Księżyca, meteoryt Czelabińsk, jądro planetoidy (meteoryt żelazny) i chondryt węglisty (najstarsza materia w Układzie Słonecznym zawierająca nanodiamenty i materię organiczną).O Grzegorz Żakowicz i jego "Niespodzianki z nieba". Każdego dnia na Ziemię spadają obiekty zwane meteroidami. Upadek takiego obiektu jest widowiskowy, ale bywa też niebezpieczny. Zobacz zarejestrowane kolizje kosmicznych obiektów z Ziemią i ich skutki, począwszy od katastrofy tunguskiej, aż do widowiskowego bolidu nad Tomasz Mrozek z Instytutu Astronomicznego UWr wygłosi wykład "Od wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich". Będzie to pasjonująca opowieść o ewelucji składu chemicznego Wszechświata, powstaniu Układu Słonecznego i planety Ziemi. Dowiemy się, dlaczego procesy zachodzące we wnętrzach gwiazd są niezwykle istotne z punktu widzenia powstawania życia takiego jakie my znamy i dlaczego jakaś gwiazda musiała umrzeć, żeby powstały Góry Izerskie. Wykład w sobotę 28 września w Stogu Izerskim o godzinie Martina Gembeca "Dzisiejsze niebo i (zbliżająca się?) kometa ISON. Nim zapadnie noc dowiemy się, co ciekawego zobaczymy dziś na niebie. Jakie planety i inne obiekty będziemy mogli podziwiać przez teleskopy? Jak rozwija się kometa ISON? Czy stanie się ona "wielką kometą 2013"?W godzinach odbędą się teleskopowe obserwacje obiektów na nocnym niebie, a obserwacjom tym będzie towarzyszył występ zespołu Galaxy Dust. OD nocne przejście ścieżką planetarną od Stogu Izerskiego do Orla. Dojście do Orla zajmie około 4-5 godzin marszu, wliczając w to przerwy na opowieści prowadzących wycieczkę. Trasa wędrówki poprowadzona jest drogami leśnymi od Stogu Izerskiego przez przełęcz Łącznik, Polanę Izerską, Halę Izerską do Orla. Trasa liczy 14 km przy sumie zejść 400 m i sumie podejśc 150 m. Na trasie nie występują strome podejścia i które po wędrówce chciałyby nocować w Orlu, powinny samodzielnie zarezerwować sobie nocleg w Stacji Turystycznej Orle .park ciemnego nieba góry izerskie
